Նոյեմբերի 28-ին կբոլորեր Մհեր Ջուլհաճյանի կյանքի 42-րդ տարին, եթե նա 1992 թվականին հոգեպես ու ֆիզիկապես չմիանար Ժիրոյի, Անդրանիկի, Հարմիկի, Մերուժանի … շարքին:

Լիբանանի Բեյրութ քաղաքում ծնված ու մեծացած Մհեր Ջուլհաճյանն Արցախյան ազատամարտում զոհված ԵՊՀ ասպիրանտներից մեկն էր: ԵՊՀ ռեկտոր Արամ Սիմոնյանի եւ «Վարդանանք» ռազմահայրենասիրական ակումբի ներկայացուցիչների շնորհիվ համալսարանի հավերժ ասպիրանտը կմնա Մհերը: Իր իսկ անունը կրող լսարանում այսօր հավաքվել էին Մհերի հարազատները, կուսակցական եւ մարտական ընկերները, ֆակուլտետի դասախոսներ եւ ուսանողներ եւս մեկ անգամ ասելու` «Ծնունդդ շնորհավոր, Մհե՛ր»:

«Ես համոզված եմ, որ Մհերը հավետ համալսարանական կմնա, նրա ու նրա նման առյուծասիրտ մհերների թափած արյունը երբեք առուծախի չի ենթարկվի, սերունդները միշտ կհիշեն նրանց արյան գույնը եւ կերտած անկախությունը: Իսկական հայկական ընտանիքի զավակ էր Մհերը, նա նաեւ տաղանդավոր գիտնական կդառնար, սակայն հայրենի հողի կանչն ավելի ուժեղ ու զորեղ գտնվեց»,- ասաց ԵՊՀ աշխարհագրության եւ երկրաբանության ֆակուլտետի դեկան, Մհերի գիտական ղեկավար Մարատ Գրիգորյանը:

Մհեր Ջուլհաճյանը 1978 թվականից անդամակցել է ՀՅԴ «Նավասարդյան» պատանեկան միությանը, իսկ 1984-ից ՀՅԴ «Րաֆֆի» երիտասարդական մասնաճյուղին: Ավարտելով Բեյրութի Ամերիկյան համալսարանի բնագիտության ֆակուլտետը` 1986-1992 թվականներին Բեյրութի ամերիկյան համալսարանում աշխատել է որպես գիտաշխատող, տարբեր վարժարաններում դասավանդել բնագիտություն: 1989 թվականին Մհերը նշանակվել է ՀՅԴ «Բաբկեն Սյունի» պատանեկան միության վարիչ, իսկ 1990-ին անցել է ՀՅԴ «Զավարյան» ուսանողական միության շարքերը:

1992 թվականին Մհերը ընդունվում է ԵՊՀ եւ մինչեւ կյանքի վերջը սովորում ԵՊՀ երկրաբանության ֆակուլտետի ցերեկային ուսուցման բաժնի ասպիրանտուրայում:

Հուշ-երեկոյին ներկա էր Իգոր Սարգսյանը, ով եղել է Մհերի ամենամտերիմ ընկերներից մեկը, ում հետ նա «կյանք է անցել» հենց ռազմաճակատում. «Զուսպ էր Մհերը, լոզունգներ չէր սիրում ասել, իսկ գործի ժամանակ միշտ առաջնորդ էր ու ազատամարտիկ: Նա դաշնակցական ոգով գաղափարական զինվոր էր, ով հաստատակամ էր կանգնած ոսոխի դեմ: Այո՛, ծանր է կորստի ցավը, իսկ այդ ցավը կրկին վերապրելը` անտանելի: Մենք դեռ պարտք ունենք հատուցելու, ուրեմն` երբեմն-երբեմն աչքերս լցնելով, ատամներս կրճտացնելով, հոգիներս ծանրացնելով պիտի քայլենք գալիքին ընդառաջ, որովհետեւ վախկոտներն ամեն օր են մահանում»:

Մհեր Ջուլհաճյանը զոհվել է 1993թ-ի օգոստոսի 23-ին Արցախի Մարտունու շրջանի Մարզիլի գյուղի պաշտպանական դիրքերում: