«Զենք կրել՝ չի նշանակում ճշմարիտ զինվոր լինել։

Զենքը չէ մարդս զինվոր դարձնողը։ Կա մի այլ բան. ոգի՛ն, մարտական խմորը, արիությունը, հայրենի հողի զգացումը, սրբության զգացումը, իր կյանքեն ավելի իր դրոշակը սիրելու և նրա համար ամեն վայրկյան մեռնելու հոժարանքը»։

«Մեր ժողովրդի ամենազորեղ զենքը միշտ էլ եղել է ոգին։ Միայն ոգու մարդը կարող է մեր ժողովրդի ղեկավարը լինել։ Իսկ ոգու մարդը ասել է ցեղամարդ։ Նմանին, միայն նմանին կարելի է հայ ժողովուրդը և երկիրը վստահել»։

«Հայրենիքն է շնորհում մարդուն հպարտանքներից ամենաարդարը, ցավերից ամենախորը, պաշտամունքներից ամենաանխառը և մահերից ամենասուրբը»։

Հարգանքներով ՝ ԵՊՀ «Վարդանանք» ՌՀԴԱ