ԵՊՀ «Վարդանանք» ՌՀԴԱ, YSU "VARDANANQ"

Կովկասի քաջեր, գնանք Մուշ, Սասուն,
Մեր քույր եղբայրներ, մեզ են սպասում,
Անդրանիկը քաջ, յուր ընկերներով,
Շարժվում է առաջ, Սասնա կողմերով:

Սուլթան սարսափած, ճարը կտրված,
Հազար ոսկի է գլխին խոստացած:

Կովկասի քաջեր, խմբեր կազմեցեք,
Քաջ Անդրանիկին օգնության հասեք,
Առած իր շուրջը, ֆիդայիք ութսուն,
Մաքրեց ճանապարհ դեպի Մուշ, Սասուն:

Կովկասի քաջեր, առյուծի ձագեր,
Հեծեք ձեր ձիեր, կապեք ձեր զենքեր,
Օրհնյալ տիկիններ, հայոց օրիորդներ,
Ծախեք ձեր զարդեր, գնեք փամփուշտներ:

Մոտ է գարունը, շուտով կբացվի,
Հայոց քաջի ձայնը շուտով կլսվի,
Անդրանիկը քաջ, կանգնել է առաջ,
Գոռում է գոչում, կուզե պատերազմ:

Էրթանք մըր էրգիրը Մուշ,
Քաղինք բանջար, նուռ ու նուշ,
Ուտինք քաղցր մանանա,
Խմինք պաղ ջրերն անուշ:

Հայերու էրգիրն էր Մուշ,
Մուշն էր բոլորից անուշ,
Էրթանք մըր էրգիր Սասուն,
Ուր քաջեր կան դյուցազուն:

Քո անունն են դրել Մուշ,
Մըր պապերու քաղցր նուշ,
Թուրքին մնաց հողն անուշ,
Ազգին մնաց քար ու փուշ:

Տարոնի դաշտավայրեր,
Մուշն ու Սասուն եղբայրներ,
Վասպուրական գեղանի,
Քեզ ոչ մեկ չի նմանվի:

Մուշն ու Սասուն՝ հայոց պարծանք,
Ոտքի կանգնեցին, անթիվ զոհերի գներով, ազգը փրկեցին,
Անմնացորդ իրենց կյանքը, ազգին նվիրած,
Քաջ Անդրանիկ Գևորգ Չաուշ, միշտ առաջ ընկած:

Հայ ֆիդայիք, ջան ֆիդայիք,
Մենք ձեզի մեռնինք,
Դուք եք փրկիչ մեր հայ ազգի,
Ձեր հույսով կապրինք:

Մեր սուրբ վանքը պաշարված էր, բազում զորքերով,
Նրա մեջ են ֆիդայիններ, քառսուն որբերով,
Անդրանիկը հրաման տվեց - «Ես ձեզի մեռնիմ,
Կոտորեք անգութ թշնամուն, որ մեզնից դողան»:

Քաջ ֆիդայիններ միասին, տվին համազարկ,
Կոտորեցին շուն ասկյարներ, հետն էլ հերոսակ,
Մութ գիշերով վանքից ելան, պատռեցին շղթան,
Քաջ Անդրանիկ, Գևորգ Չաուշ, ձեր խմբին ղուրբան:

Ի զեն հայեր, ի սուր, և ի հրացան,
Մայր Հայաստանը, կոչում է մի ձայն,
Լեռից լեռ թնդում է, ահեղ հրաման,
Թռե՛ք հայեր, թռե՛ք դեպի Հայաստան:

____Դեպի, դեպի, դեպի՛ Հայաստան,
____Թռեք հայեր՝ դեպի՛ Հայաստան:

Արևելք, Արևմուտք, հարավ և հյուսիս,
Դղրդաց ու թնդաց, քաղցր ավետիս,
Հայկաց քաջ զավակաց, առյուծ սրտերից,
Ազատություն հնչեց, ամե՛ն կողմերից:

____Ամեն, ամեն, ամե՛ն կողմերից,
____Ազատություն հնչեց՝ ամե՛ն կողմերից:

Խումբ-խումբ հայեր դեպի, Մայր Հայաստանը,
Փրկության ավետիս առած ի բերան,
Դիմում են ցնծությամբ, իբրև հարսանիք,
Ուխտած սուրբ արյունով, փրկե՛լ հայրենիք:

____Փրկել, փրկել, փրկե՛լ հայրենիք,
____Ուխտած սուրբ արյունով՝ փրկել հայրենիք:

Մայր Հայաստանը, ոտքի է կանգնում,
Առյուծաբար վրեժ, վրեժ է գոչում,
Արյունով ներկվում են, բոլոր լեռները,
Լոկ արյուն են հոսում, բոլո՛ր գետերը:

____Բոլոր, բոլոր, բոլո՛ր գետերը,
____Լոկ արյուն են հոսում՝ բոլո՛ր գետերը:

Թշնամին զարհուրած, փախուստ է դիմում,
Անթիվ ավար ու գանձ, հայերին թողնում,
Հաղթություն, հաղթություն, գոչենք միաձայն,
Թշնամին կորած է, կեցցե՛ Հայաստան:

____Կեցցե, կեցցե, կեցցե՛ Հայաստան,
____Թշնամին կորած է՝ կեցցե՛ Հայաստան:

Մենք անկեղծ զինվոր ենք, առանց ի վիճակ,
Ուխտել ենք ծառայել, երկար ժամանակ,
Պարսկաստանի խորքից՝
Եկե՛լ է նամակ,
Գնո՛ւմ ենք բարով,
Կուշանա՛նք տարով,
Արյո՛ւն սուր ու հուր,
Պատերազմի դաշտ, կսպասե մեզի:

Դուշմանը մեզ տվեց, «Ջան Ֆիդայ» անուն
Այդ անվան համաձայն՝ տեսավ զորություն,
Մենք չենք ուզել ազատ՝
Կամքի՛ բռնություն,
Ուխտե՛լ ենք կռվել,
Այդ սիրո՛վ մեռնել,
Համոզված ե՛նք, որ միայն զենքո՛վ կա,
Հային փրկություն:

Ստամբուլը պիտի, լինի արյան ծով,
Ամեն կողմից կռիվ, կսկսվի շուտով,
Կոտորենք Բաճկալա՝
Անցնի՛նք հեշտ կերպով,
Աջի՛ց Վարդանը,
Ձախի՛ց Իշխանը,
Գրավե՛նք Աղբաք, տարածե՛նք սարսափ,
Փառք ազատության:

Բաճկալա գավառում, այն պատերազմի,
Ավելի մեծ սարսափ, տիրեց սուլթանին,
Քաջ Զեյթունը հաղթեց՝
Վատ չար գազանի՛ն,
Կեցցե՛, Զեյթունը,
Խրոխտ Սասո՛ւնը, ազատությո՛ւնը
Բախտավո՛ր օրեր,
Պարծանք հայ ազգի:

Մարաթուկ, ո՞ւր կորան կայծակները քո,
Գևորգ, Գալե, Սերոբ, Հրայր, Մախլուտո:
Մի կեռ լուսին, կեռ սուր իջավ բարբարոս
Հեծյալիդ կորցրած ի՞նչ եղար Տիլբոզ:

Ինչ քաջեր է ծնել Պայթող Աղբյուրը,
Եղան մեր սուրբ դատի պահապան սուրը:
Գոռ շարքերով անցավ սերունդն այն երազ,
Կամուրջը քո մեջքին կապիր, Մայր Արազ:

Չվեցին հավքերդ Մառնիկ ու Բերդակ,
Արածանին խռով, սիրտն է ավերակ:
Հերիք ննջի մոսին, սուրը քող հագնի,
Բռնենք փշոտ ճամփան մեր նպատակի:

Իր բողբոջն է պատռել վրեժը անքուն,
Հերիք ծունկդ ծալես մեր տան ամուր սյուն:
Ախ հոգնել ես Անդոկ սև մութ ամպերից,
Ոտքի է ASALA-ն, ցնծա դու նորից:

Երգդ վիրավոր, վերքդ բյուրավոր,
Մայրդ սգավոր, հայրենիք:
Երկինքդ ամպած, որդիքդ ընկած,
Բախտդ խռոված, հայրենիք:

Դու պատռիր դեմքիդ քողը մշուշի,
Դու երկնքի դուռ, իմ չքնաղ Շուշի:
Պատռեցիր դեմքիդ քողը մշուշի
Դու երկնքի դուռ, իմ չքնաղ Շուշի:

Քաջերդ անպարտ լեռներիդ ձուլված
Կայծակ են շանթում, հայրենիք:
Բերդերդ կանգուն, վանքերդ արթուն
Մեր հավերժող տուն, հայրենիք:

Ծփում է արտդ, բացվել է վարդդ,
Կորելէ դարդդ, հայրենիք:
Աչքդ ցամաք է, ծիլդ ծաղկուն է,
Դու ոստան հայոց, հայրենիք:

Կարկուտ տեղաց Խանասորա դաշտումը,
Ֆիդայիններ դաշնակցական
Վրեժառու գոռում են:

Սարսափ քուրդը՝ լեղապատառ մարզրիկցին,
Չէր երազել ջնջվել ի սպառ
Քաջ ֆիդայու գնդակից:

Մի ժամվա մեջ մարզրիկ ցեղը ջնջվեցավ,
Խանասորա կանաչ դաշտը՝
Կարմիր գույնով ներկվեցավ:

Հայեր հիշե՛ք նվիրական այս օրը,
Հուլիս ամսի քսանհինգին
Կատարեցե՛ք մեր տոնը:

Հրով բռնկված Սասուն, Մուշն ու Վան,
Մի բուռ ֆիդայիք, նրանց դեմ սուլթան,
Գոռում է, գոչում հանուր Հայաստա՜ն,
Առյուծ կորյուններ, հասե՛ք օգնության:

Սև քարեցի Սաքո, շո՛ւտ անցիր սահման,
Սասունն է կանչում հասի՛ր օգնության:

Ախ, Հայաստանը՝ կիսված երկփեղկված,
Բայց հայդուկները՝ թիկունքիդ կանգնած.
Արևմտյա՜նը, հորդ արյան ծովում,
Հարս ու աղջիկներ, մոսի՛ն են բռնած:

Քեզ չի սասանի՝ բանտ, կալանք, շղթան,
Ոչ էլ անօրեն ասքյարն ու սուլթան.
Հասի՛ր Գևորգին, քա՛ջ Անդրանիկին
Արծվի պես սուրա դեպ հին Հայաստան:

Արաբոն, Հրայր - երկնքից կանչում,
Սերոբ Աղբյուրի վրե՛ժն են տենչում,
Հարյուր մեկ տարվա, վճի՛ռդ ջնջիր.
Անհա՛ղթ բազուկներ, հաղթ թո՛ւրն են կանչում:

Ով երգիչ Հայրիկ, քաջն իր զենքով
Հավե՛րժ անմահ է գործած սխրանքով.
Օրհնություն և փա՜ռք Ծովանյան տոհմին,
Որ քեզ սնել է առյուծի կաթով:

Մըր անուշ Մշո դաշտ
Ախ մնաց մալուլ
Թուրքն էր կռապաշտ
Նրան վայելում,
Էրգրի կարոտով
Մեռան շատերը
Ախ դուման հագան
Սասնո սարերը։

Կրկ.
Վերծունք դըղեք զհրածան,
Վերծունք դըղեք զհրածան,
Վերծունք դըղեք զհրածան,
Էրտանք հսնինք Հայաստան։

Դավթի բերդի մեջ
Գտան ապաստան
Մեր ու մանուկներ
Օրեր անպաշտպան։
Սարեր ու ձորեր,
Էրգիր բովանդակ,
Հազար տուն ու շեն
Դարձան ավերակ։

Կրկ.
Վերծունք դըղեք զհրածան,
Վերծունք դըղեք զհրածան,
Վերծունք դըղեք զհրածան,
Էրտանք հսնինք Հայաստան։

Դրախտային վայր,
Հրաշք ժողովուրդ,
Ի՞նչ պատահեցավ,
Գաղտական դարձանք։
Տարոն աշխարհում
Վանկեր ավերակ,
Արյունով պատեց
Թե լիճ, թե գետակ։

Կրկ.
Վերծունք զավեդարան խաչ,
Վերծունք զավեդարան խաչ,
Վերծունք զավեդարան խաչ,
Զենքով էրտանք մենք առաջ։

Լեռան լանջին լուռ նիրհում են ֆիդայիներ հավիտյան,
Ազատ քնել միշտ սիրում են զավակները հայության,
Եկեք գնանք հայ աղջիկներ հասնինք ենտեղ Սիմ լեռան,
Ազգի պաշտպան ֆիդայիններ մեզի համար զոհ դառան:

Հասնինք քաջանց սուրբ գերեզման, թափինք արցունք աչքերից,
Մեր հայրենյաց հողին պաշտպան զրկվեցանք քաջերից,
Ահա հասանք հայ օրիորդներ երգինք մեղմիկ միասին,
Թափենք արցունք, դնենք ծաղիկ նահատակած սուրբ շիրիմին:

Հյուսենք պսակ իրենց գլխին վարդ, մանուշակ, մեխակից,
Երդվենք նրանց հիշատակին չվախենանք տանջիկից,
Մեզի համար զոհ գնացին դաշնակցության վեհ քաջեր,
Որ ննջում են լեռան լանջին ազատության մարտիկներ:

Տղա.
Մոնգաղները սըրեծի,
Ցորենները քաղեծի,
Աղճիկ, քու սիրուն ճակտիդ
Օսկիները շարեծի։

Աղջիկ.
Աս սարը մեզի-մեզի,
Ծիավոր, մեռնիմ քեզի
Դուր ծեռկիդ թասը ինձի,
Մեձընամ գառնում քեզի։

Տղա.
Ախճիկ իս՝ սևուկ մազով,
Վառիս կու սիրդս նազով,
Ես քու միտկդ հասկըծա,
Սիրաձ ունիս մուրազով։

Աղջիկ.
Կեդին ընտին կնածի,
Չարուխնիրըս լվածի,
Էլի խոսկի չաշեծի,
Յարիս դեսնուշ կնածի։

Տղա.
Ինա վիրի փշերը,
Սև աղճըկոն թշերը,
Աջապ գայնամ փախծընիլ
Շապատ օրվոն կիշերը։

Աղջիկ.
Սարը սարին հասաձ ա,
Սարին ղոմիշ պուսաձ ա,
Խաբար արեկ իմ յարին,
Բոյըս բոյին հասաձ ա։

Տղա.
Ախճի Մարիամ, վար արի,
Ջուխ մը խաղող առ արի,

Աղջիկ.
Ես աղճիկ եմ, տուն դղա,
էրգուսս ալ մեգ կեղ ա։