սույն դեպքը տեղի է ունեցել 2009թ. դեկտեմբերի 29-ին: ԱԴԱՄԻ ԾՆՈՒՆԴԸ
Երեկ երեկոյան վերադառնում եմ տուն:Նստեցի տաքսի: 5 րոպե չանցած` վարորդը զանգ ստացավ ու հրճված ձայնով հացնում էր` ե՞րբ... Շրջվեց իմ կողմն ու պայծառ դեմքով ասաց.
-Ի´նչ հրաշալի «դեմք» (հայերենում ասում ենք «խերով ոտք», էստեղ դեմքին են վերագրում դա) ունես. հենց նոր կինս ծննդաբերեց, ու տղա ծնվեց:
- Շնորհավոր, աչքդ լույս, առողջ մանուկ լինի, Աստված պահապան...
... Պարզվեց 2 աղջիկ ուներ ու երկար էր սպասել տղայի:
- Ի՞նչ դնեմ անունը, ի՞նչ խորհուրդ կտաս:
Հարցնելով իր անունը ու պարզելով, որ Մուհամեդ է, հավելեցի.
-Ադամ: Չե՞ որ մարդկության հայրն է:
- Ալլահ, Ալլահ, Ալլահ, հրաշալի անուն է: Անկրկնելի: Եգիպտոսի կեսը Մուհամեդ է, իսկ մյուս կեսը` Ահմեդ: Իսկ իմ զավակը` Ադամն է:
Զանգ հնչեց` քույրն էր:
- Այո´, այո´... Ադամ:...Չէ, ես չեմ որոշել, հենց հիմա մի հայ է մեքենայում նստած ու նա առաջարկեց:
Հաջրոդ զանգահարողը եղբայրն էր: Նույնը կրկնեց և նրան: Գլխավորը կինն էր, որը նույնպես զանգեց ու լսելով անունը` ամուսնուն ասաց, որ ավելի լավ ընտրություն չէր կարող լիներ:
Անվանակոչվեց Ադամ ու ես էլ դարձա իրենց խերով արտասահմանցին` հայը:
Տանս մոտ իջա, վճարեցի պահանջվածից չորս անգամ ավելի, որը մի կերպ վերցրեց, քանի որ ուզում էր ոչինչ չվերցնել: Նրան միակ հայկական հուշը, որ այդ պահին ձեռքիս տակ էր, մի տուփ ծխախոտ էր, որն էլ տվեցի:
Կյանքը հրաշալի է...
