Համալսարանում սովորում եմ արդեն հինգ տարի: Հանդիպել եմ բազում տարբեր դասախոսների. լավ մասնագետների, լավ մարդկանց, վատ մասնագետների, վատ մարդկանց, դրսում սովորածների և Հայաստանից դուր չեկածների... Ու միշտ մտածում էի, որ Եվրոպաներում սովորած դասախոսները ստերեոտիխերից զերծ, օբյեկտիվ, կայացած մարդիկ են... բայց սպասումներս չարդարացվեցին: Կցանկանայի իմանալ, արդյոք ճանաչում եք արտասահմանում սովորած դասախոսների (կամ նաև ուսանողների), և եթե այո, ապա պատասխանեք, խնդրում եմ հետևյալ հարցերին. Արդյոք նրանց հոգեբանությունում ինչ-որ բան փոխվում է? Արտասահմանում սովորելը իսկապես ավելի դժվար է, քան Հայաստանում? Արտասահմանյան կրթությունը իրոք որակյալ է? Ինչն է պատճառը, որ արտասահմանյան "փախած" (կներեք արտահայտությանս համար) բուհում կամ քոլեջում սովորածը հեշտությամբ առաջ է գնում ՀՀ-ում, իսկ այստեղի ուսանողները՝ ոչ? Արդյոք խնդիրը գիտելիքի պակասի մեջ է?
Շատ կարևոր են ձեր պատասխանները. հուսով եմ ստանալ շատ պատասխաններ: ***Ani Dip***
